Szpital Bródnowski od powstania był związany z historią całej dzielnicy. Powstał jako i cały czas jest szpitalem wojewódzkim, ale służył przede wszystkim mieszkańcom Bródna, Targówka i tej części Warszawy oraz okolicznym gminą m.in. dla Legionowa. Wybudowanie szpitala w północno- wschodniej części Stolicy było bardzo uzasadnione. W latach 60. i 70. dynamicznie rozwiało się Bródno i ta część miasta oraz miast satelickich z tej strony Warszawy.
Prace projektowe rozpoczęły się w roku 1968. Projektantem głównym kompleksu był mgr inż. arch. Stanisław Roszczyk. Z kolei Generalnym wykonawcą budowy był Kombinat Budownictwa Mieszkaniowego Warszawa-Wschód. W latach 1975-1977 nastąpiło wstrzymanie prac, wynikające z braku środków finansowych. W 1978 roku ukończono budowę pierwszego pawilonu, w następnych miesiącach uruchamiano poszczególne poradnie specjalistyczne.
W tym samym roku została powołana dyrekcja szpitala. Pierwszym dyrektorem został dr Tadeusz Sikorski. Tę funkcję sprawował aż do 2004 roku. Wtedy to dyrektorem szpitala została Teresa Bogiel, która do dziś zarządza placówką.
Pomysł na szpital z początku lat 70. wskazywał, że będzie to szpital bezzodziałowy z tzw. progresywną opieką nad pacjentem. Ten pomysł był oparty o zasadę, że zespół lekarski opiekował się chorym, zależnie od "ciężkości" jego stanu. Na przełomie roku 1978 i 1979 odstąpiono od tego modelu.
Chwilę potem Szpital otrzymał status Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego dla województwa stołecznego. Było wtedy 820 łóżek, co plasowało placówkę wśród największych w mieście. Obiekt był przeznaczony dla mieszkańców Bródna, ale również części Targówka i Białołęki oraz dla gmin Legionowo, Nieporęt i Serock.
Szpital zawarł umowy z Akademią Medyczną w Warszawie, oraz z Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego i Instytutem Żywności i Żywienia o udostępnieniu bazy łóżkowej na organizację klinik dla działalności dydaktycznej i naukowej. Te decyzje skokowo podniosły jakość kadry medycznej pracującej w placówce.
Za oficjalną datę otwarcia Szpitala przyjmuje się 1981 rok. Wówczas zakończył się proces organizowania i wyposażania oddziałów szpitala. Na początku obiekt posiadał 820 łóżka. Było 14 oddziałów oraz izba przyjęć. Ponadto funkcjonowało 27 poradni specjalistycznych.
W tamtym czasie Szpital posiadał: Zakład Radiologii, Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej, Pracownia Diagnostyki Izotopowej, Pracownia Radioimmunologii, Pracownia Diagnostyki Kardiologicznej, Pracownia Endoskopowa, Zakład Patomorfologii, Zakład Ultrasonografii. Ponadto w skład szpitala wchodziły: Dzienny Oddział Psychiatryczny oraz Zakład Rehabilitacji i Fizykoterapii.
Po transformacji ustrojowej Szpital zaczął się modernizować w szybkim tempie. W roku 1992 szpital został wyposażony w aparaturę rezonansu magnetycznego, tomografii komputerowej oraz mammografii. Obecnie szpital zaliczany jest do przodujących zakładów diagnostyczno-leczniczych w Polsce.
